Rozdział 21

Inna rzeczywistość obok naszej

Być może nadszedł już czas na włączenie szeroko pojętej nauki do poznania i zbadania otaczającej nas rzeczywistości duchowej, tej drugiej obok poznawanej i badanej od wieków rzeczywistości fizycznej.

Coraz częściej odważni badacze kosmosu zaskakują nas informacjami, że istnieje nie tylko nasz kosmos, ale mogą jeszcze istnieć jakieś inne wszechświaty. Choć tak mało wiemy o tym naszym i wciąż go badamy, to wsłuchujemy się w głos naukowców i zastanawiamy się, czy mają rację. Ja nie zamierzam z nimi polemizować, natomiast prezentując moją wizję wszechrzeczy, podkreślam istnienie nie tylko tego jednego, fizycznego wszechświata, ale również innego, pozafizycznego, zwanego duchowym. Ta niewidzialna dla nas sfera współistnieje razem ze sferą fizyczną, choć znajduje się ona poza czasem i przestrzenią oraz funkcjonuje według innych praw i zasad. W moim opracowaniu pragnę znaleźć odpowiedzi na pytania, czy otaczają nas tylko prawa fizyczne, biologiczne, chemiczne itd., czy da się również wskazać określone prawa i zasady funkcjonujące w pozafizycznym wszechświecie.

Nauka proponuje najpełniejszy i w miarę obiektywny opis rzeczywistości fizycznej. A co z tą drugą rzeczywistością – duchową, którą wreszcie należałoby racjonalnie zbadać? System analityczny essenceizm próbuje zmierzyć się z tym problemem.

Sferę poza czasem i przestrzenią rozpoznajemy najpierw naszą wyobraźnią, gdyż nauka nie znalazła jeszcze narzędzi do jej poznania. Dlatego system essenceizm zaproponował pewne sposoby do jej zbadania. Wśród nich jest ziemski obserwator, choć w pierwszej fazie, zanim nie wyjdzie poza swoje ograniczenia, jest zdany tylko na swój rozum i intuicję. Gdyby taki obserwator znalazł się w rzeczywistości poza czasem i przestrzenią, to mógłby wiele pomóc, mimo że nie odczuwałby ani przepływu czasu, ani wymiarów przestrzeni. To znaczy, że istnienie jest tam wieczne. Równocześnie przebywa się tam w niemożliwym do oznaczenia miejscu, a właściwie wszędzie.

Chcąc to lepiej zrozumieć, trzeba sobie wyobrazić, że wszystkie przeżycia, zdarzenia i obrazy naszego życia zapiszemy na kartkach papieru. Te kartki zostaną najpierw ułożone zgodnie z chronologią naszego życia w jeden ciąg, jedna obok drugiej, tak aby utworzyły linię przeżyć ciągnącą się przez setki kilometrów. Tak obrazujemy konkretny przepływ czasu, powiedzmy, kilkudziesięciu lat naszego życia. Wyobraźmy sobie następnie, że zbierzemy cały ten ciąg „kartek” w jedną stertę. Wówczas będziemy mieli przed sobą całe nasze życie złożone w jednym punkcie i w jednym ułamku sekundy. Powstaje wrażenie, jakby nie upłynął w nim czas, a wszystko dokonało się równocześnie, przeżyte w jednym momencie. Wówczas „widzimy” całe nasze życie w okamgnieniu. Tak się właśnie dzieje w momencie opuszczenia świata fizycznego i wejścia do świata poza czasem i przestrzenią. W wielu dalszych miejscach będę tę rzeczywistość poza czasem i przestrzenią nazywał światem duchowym.

Zdobywamy zatem stopniowo wiedzę o przełomowym momencie i punkcie naszej obserwacji. Podczas gdy w naszej rzeczywistości, opisanej przez fizykę „newtonowską”, czas i przestrzeń są koniecznością, to w świecie duchowym są one tylko naszym wyobrażeniem. Bywają jednak ludzie wiary, a nawet naukowcy, którzy twierdzą, że nawet w świecie fizycznym czas jest tylko wytworem naszej wyobraźni. Choć zjawisko zawieszenia upływu czasu jest bardzo rzadkie, to jednak może się ono pojawić, gdyż w trakcie życia nasza osoba fizyczna i duchowa współistnieją ze sobą. Może to mieć miejsce pod wpływem silnego rozkojarzenia naszej osobowości, to znaczy w czasie utraty przytomności, w wyniku odurzenia jakimiś środkami chemicznymi lub na skutek głębokich przeżyć religijnych spowodowanych dominacją osoby duchowej. Wspomniani powyżej naukowcy, chcący przełamać brak powiązania między mechaniką kwantową a ogólną teorią względności, próbują wyeliminować czas i twierdzą, że wynika on tylko z naszej wyobraźni lub pamięci. Potrzebują takiego założenia, ponieważ nie mogą podeprzeć się faktem istnienia świata poza czasem i przestrzenią oraz tego, że czasoprzestrzeń wszechświata kończy się na jego granicy.

 

 

 

 

 

 

Essenceizm -

Analityczny system dla zrozumienia istnienia Boga, świata duchowego i wieczności człowieka

 

 Treść tej strony internetowej to książki o systemie analitycznym essenceizm oraz:

                                                  Teoria Wiecznego istnienia

 1. Essenceizm 1 - “Bóg nie jest z tego świata”zrozumienie Boga

 2. Essenceizm 2 - “My jesteśmy z tego świata” - zrozumienie człowieka

 3. Essenceizm 3 - “Zło jest z tego świata” - zrozumienie zła

 4. Essenceizm 4 - “Wizja nie z tego świata” - zrozumienie świata

 5. Essenceizm 5 - “Wieczność nie jest z tego świata” - zrozumienie wieczności

 6. Essenceizm 6 - “Nieprawdziwi bogowie z tego świata” - zrozumienie roli religii

 7. Essenceizm 7 - “Miłość z tego i nie z tego świata” - zrozumienie siły miłości

    Wprowadzenie:  Zarys Teorii Wiecznego istnienia - broszura informująca o tej teorii