Rozdział 29

Człowiek nie jest bytem zwierzęcym

Zadajemy sobie czasem pytanie, czy jesteśmy zwierzętami, czy jakąś inną kategorią bytu? Moja odpowiedź brzmi: nie jesteśmy zwierzętami. Warto więc to zrozumieć, bo fakt niebycia zwierzętami to bardzo ważna wiedza, która powinna do nas dotrzeć.

Człowiek potrafi w myślach stworzyć praktycznie to, co chce, nawet wirtualny świat, w którym wszystko funkcjonuje według jego woli i według ustanowionych przez niego zasad i praw. Może się dowolnie poruszać w tak powstałej rzeczywistości, realizować swoje marzenia i być w niej nawet szczęśliwy. Zatem w takim stanie może mieć przeżycia podobne do realnych. Może również stracić kontrolę nad tym wyimaginowanym światem, a nawet nad samym sobą i popaść w chorobę psychiczną. Tak jest, gdyż nie jesteśmy zwierzętami. Nie jesteśmy właściwie częścią przyrody, choć nasze ciało fizyczne na pewien czas jest z nią związane.

Gdy rozmawiamy z drugą osobą, to nie mówimy do jej struktury fizycznej, ale do kogoś, kto jest w środku. Czujemy, że nasze słowa płyną gdzieś do głębi naszego słuchacza i wzbogacają jego wiedzę. Warto zdać sobie sprawę z tego, że adresujemy treść naszych słów do osoby duchowej człowieka. Taką nazwę dla naszej duchowej osobowości przyjął mój system essenceizm. Pozostawił bowiem termin „dusza” dla określenia wewnętrznej natury kierującej naszą osobowością. Według tego systemu osoba duchowa jest właściwym i wiecznym istnieniem człowieka. W całym tym opracowaniu próbuję wykazać, że człowiek jest osobną kategorią bytu we wszechświecie, gdyż nasza osoba duchowa pochodzi bezpośrednio od Stwórcy. Właśnie ze względu na posiadanie przez nas osoby duchowej nastąpiły w stosunkowo krótkim czasie ogromne dokonania cywilizacyjne ludzkości.

Według essenceizmu osoba duchowa traktuje ciało fizyczne jak „narzędzie” do istnienia w świecie fizycznym. W czasie gdy zwierzęta wykonują wszystkie czynności całym swoim jestestwem, człowiek używa swego ciała jako płaszczyzny do istnienia swej wewnętrznej, fizycznie niewidzialnej osobowości. Ta wewnętrzna osobowość jest zatem właściwym człowiekiem. Oznacza to, że osoba duchowa stanowi wieczny stan istnienia człowieka. Jest to jedno z głównych twierdzeń essenceizmu.

Stan naszego człowieczeństwa można opisać prostym twierdzeniem. Sensem życia zwierzęcia jest służenie osobie fizycznej człowieka, a sensem istnienia naszej osoby fizycznej jest służenie osobie duchowej. Wynika to z sensu życia człowieka zaplanowanego mu przez Stwórcę. Oznacza on doprowadzenie osoby duchowej do doskonałości w czasie ziemskiego życia.

Byt Pierwoistny stworzył nas, abyśmy byli istotami nie tylko wiecznymi, ale również wolnymi. Ta wolność tkwi oczywiście w naszej duchowości. Stanowi ona obok wieczności i miłości nasz podstawowy atrybut. Tak naprawdę w pełni wolną jest tylko nasza osoba duchowa, a nie osoba fizyczna. Na szczęście to osoba duchowa jest właściwym człowiekiem, gdyż w niej tkwi cała nasza wartość. To właśnie odróżnia nas od zwierząt i to stanowi o naszym człowieczeństwie.

 

 

 

 

 

Essenceizm -

Analityczny system dla zrozumienia istnienia Boga, świata duchowego i wieczności człowieka

 

 Treść tej strony internetowej to książki o systemie analitycznym essenceizm oraz:

                                                  Teoria Wiecznego istnienia

 1. Essenceizm 1 - “Bóg nie jest z tego świata”zrozumienie Boga

 2. Essenceizm 2 - “My jesteśmy z tego świata” - zrozumienie człowieka

 3. Essenceizm 3 - “Zło jest z tego świata” - zrozumienie zła

 4. Essenceizm 4 - “Wizja nie z tego świata” - zrozumienie świata

 5. Essenceizm 5 - “Wieczność nie jest z tego świata” - zrozumienie wieczności

 6. Essenceizm 6 - “Nieprawdziwi bogowie z tego świata” - zrozumienie roli religii

 7. Essenceizm 7 - “Miłość z tego i nie z tego świata” - zrozumienie siły miłości

    Wprowadzenie:  Zarys Teorii Wiecznego istnienia - broszura informująca o tej teorii