Rozdział 7

Wieczność od Boga dla człowieka

Essenceizm wykazał, że nadszedł czas, aby lepiej zrozumieć wieczność. Łączy się to oczywiście ze zrozumieniem źródła wieczności, czyli istnieniem Bytu Pierwoistnego. Pojęcie wieczności jest prawie tożsame z pojęciem nieskończoności, choć wieczność jest związana z upływem czasu, a nieskończoność bardziej z nieograniczeniem przestrzeni. Przykładem łączącym te pojęcia jest nasza wieczność włączona w nieskończoność stanu poza czasem i przestrzenią.

Koncepcja człowieka głoszona przez essenceizm oparta jest o wieczną więź ze Stwórcą, który poprzez Swoje ojcostwo przekazał nam Swoje przymioty. Mianowicie człowiek, otrzymując przy narodzeniu osobę duchową od Stwórcy, staje się istotą wieczną. Jego życie od tego momentu będzie trwało w nieskończoność, choć pierwsze kilkadziesiąt lat spędza on w rzeczywistości ziemskiej. W koncepcji Bytu Pierwoistnego fizyczne życie człowieka powinno być czasem dojścia do doskonałości. Osiągnięcie tego stanu jest niezbędną „przepustką” do wiecznego życia razem z doskonałym Stwórcą.

Bazowymi przymiotami Bytu Pierwoistnego jest doskonałość, absolutność i wieczność. W Jego przypadku, jako że jest jedynym Źródłowym Bytem, chodzi o Jego unikalne i ponadczasowe przymioty. Oczywiście dotyczy to także wszystkich pozostałych Jego atrybutów, gdyż są one powiązane z tymi głównymi. Wieczność Bytu Pierwoistnego wynika bezpośrednio ze stanu Jego Osobowości. Jest ona rozciągnięta od nieskończoności do nieskończoności. Z tej definicji wynika, że nie może istnieć coś jeszcze bardziej odwiecznego niż Jego nieskończoność. Jej istnienie uznają nie tylko naukowcy, ale funkcjonuje ona również w powszechnej ludzkiej świadomości.

Warto zdać sobie sprawę z tego, że Bóg, bez względu na różne teorie religijne próbujące Go określić, jest jedyną absolutną ostoją wieczności w dziejach ludzkości. Nie tylko wierzący w jakiegoś Boga, ale również niewierzący w bogów prezentowanych przez religie, muszą przyznać, że Bóg jest ponadczasową wartością dającą jakby stabilny punkt początkowy dla naszej cywilizacji. Prawie każdy człowiek przyznaje, że jeśli istnieje Bóg, to powinien On być doskonały, absolutny i oczywiście wieczny. Właśnie ta Jego wieczność jest nam potrzebna wobec przemian we wszechświecie, gdyż tylko On zasługuje na miano niezmiennego i doskonałego. Stwórca musi być wieczny, gdyż to wyznacza maksymalną granicę naszej wyobraźni. Po prostu potrzebujemy takiej wartości w świecie, w którym większość rzeczy jest niedoskonała i przemijająca. Psychice człowieka jest potrzebna wartość absolutna, choć może być ona nieosiągalna i bardzo tajemnicza. Wieczny, doskonały i absolutny Bóg jest nam niezbędny. I Byt Pierwoistny taki w rzeczywistości jest. Niepotrzebnie większość religii tworzy inny Jego obraz na swoje doraźne cele.

Reasumując, essenceizm twierdzi, że bazowymi przymiotami Bytu Pierwoistnego jest doskonałość, absolutność i wieczność. Wszystkie pozostałe wynikają z tych trzech głównych. Warto zrozumieć, że Bóg jest też absolutnie dobry, ale o tym napiszę w dalszej części. Tu skupiłem się tylko na wieczności stanowiącej jeden z Jego podstawowych atrybutów.